Samhjalp mars 2019

32 PÁSKAR Það var að morgni föstudagsins langa að ég fékk mér göngutúr. Allt var einhvern veginn svo napurt, dapurt og drungalegt. Skýin á himninum voru svört, áberandi, þau angruðu mig. Þau minntu mig á syndir mínar. Þau voru allt í kringum mig, hvert sem ég leit, mér fannst þau elta mig, ég komst ekki undan þeim tilfinningin var yfirþyrmandi mér fannst ég í fjötrum. Það sem eftir lifði dags var ég utan við mig, þögull og hugsi. Það var svo eftir fréttirnar í sjónvarpinu laugardagskvöldið fyrir páskana að ég fór út til að viðra mig. Til að hugsa minn gang og biðja. Mér var litið upp í himininn til vesturs. Við mér blasti blóðrautt sólarlagið. Það huldi skýin, ég sá þau ekki, þau voru horfin. Það var eins og sólarlagið hefði brennt þau upp eða eins og málað hefði verið yfir þau með ótrúlega fallegri, rauðri málningu. Upplifunin var einstök. Hvílík fegurð. Kaldur svitinn spratt fram af mér og rann niður eftir líkama mínum, ég fékk gæsahúð. Sigurbjörn Þorkelsson, rithöfundur og ljóðskáld, hefur í rúm 20 ár gefið út ljóðabækur og skáldsögur. Auk þess hefur hann um árabil skrifað greinar í Morgunblaðið, gjarnan um trúmál og tilgang lífsins. Hluti þeirra greina hefur komið út í greinasöfnum. Sigurbjörn var framkvæmdastjóri Gídeonfélagsins 1986 - 1998 og forseti þess 2001 - 2004. Hann hefur einnig starfað sem forstöðumaður í sumarbúðum KFUM í Vatnaskógi, hann var framkvæmdastjóri KFUM og KFUK 1998 - 2000 og starfaði sem framkvæmdarstjóri og meðhjálpari Laugarneskirkju 2000 - 2010 og var umsjónarmaður starfs eldri borgara við kirkjuna til 2014. Með góðfúslegu leyfi eru hér birt ljóð eftir Sigurbjörn, sem fjalla um páskana. SigurbjörnÞorkelsson AÐ KROSSINUM ÉG KEM Að krossinum þínum, Kristur, ég kem, krjúpandi bið um miskunn og náð. Að krossinum, þar sem þú dóst í minn stað. Í vanmætti kem ég, þiggjandi styrk. Í auðmýkt að krossinum ég kem. Faðmur þinn opinn er týndu barni þú býður þar stað. Með nafni þú kallar á mig. Þú greiddir gjaldið fyrir sekt mína og synd svo í þakklæti, ég lifa vil þér. Að krossi ég kem, að krossinum þínum, Kristur, ég kem. - Úr ljóðabókinni, Sítenging, 2006 Á þessari stundu upplifði ég á nýjan hátt hvernig blóð Jesú hylur syndir mínar og hreinsar þær burt. Svo rann upp páskadagsmorgunn, dýrðlegur og fagur. Ég vaknaði snemma og hélt til kirkju. Á leiðinni varð mér litið upp í himininn, þangað sem sólarlagið hafði verið kvöldið áður. Nú var himininn fagurblár og svo ólýsanlega bjartur. Blár svo langt sem augað eygði með hvítum, þunnum rákum á stöku stað. Hinn óendanlegi blámi minnti mig á lífið, hið óendanlega líf, eilífðina. Og hvítu rákirnar minntu mig á heilagan anda Guðs eða englana hans sem vísa okkur veginn að hliðum himnanna þangað sem frelsarinn sjálfur bíður okkar og tekur fagnandi á móti okkur með opinn faðminn sinn og segir: Velkominn vinur, lífið mitt er þitt. Hið fyrra var farið, allt var orðið nýtt. Lífið hafði náð yfirhöndinni. Lífið hafði sigrað. - Úr ljóðabókinni, Sítenging, 2006 HIN TÓMA GRÖF Veistu, að það voru englarnir sem veltu steininum forðum frá hinni dularfullu, austurlensku gröf. Það var ekki svo Jesús kæmist út, heldur til að við sæjum inn. Gröfin var tóm. Og veistu, að þú getur fengið þessa sömu engla í lið með þér, til að vaka yfir þér og leiða þig, vegna þess sem gerðist inni í gröfinni. Jesús var uppvakinn frá dauðum. Hann lifir og þú munt lifa! Ef þú vilt. - Úr ljóðabókinni, Sítenging, 2006