Samhjalp mars 2019

14 því hún hafði áður farið í meðferð, en þar kynntist hún eldri fíklum sem höfðu verið í harðri neyslu sem hún tengdist aftur að meðferð lokinni og féll í neyslu með þeim. Að sögn Diljár Mistar hjálpaði það henni mikið að búa á áfangaheimili. Henni gekk vel á þessum tíma og gerði í raun allt sem einstaklingur í bata átti að gera. Eftir að hún varð edrú var hún mjög dugleg að sækja fundi og reyna að hjálpa öðrum. Það eru margir sem eiga henni líf sitt að launa frá þeim tíma. „Það hjálpaði henni vissulega hvað hún hafði verið stutt í neyslu, þótt allur tími í neyslu sé vissulega of langur,“ segir Diljá Mist. „Þetta var mikill rússíbani og hún fór alveg á botninn á stuttum tíma. Það mætti orða það þannig að langtímaskaðinn hafi ekki verið orðinn mikill, þó svo að sálin hafi verið sködduð eftir þetta allt saman.“ Diljá Mist nefnir í framhjáhlaupi að hún hafi veitt því eftirtekt hversu margir af fyrrum neyslufélögum Susie Rutar gátu ekki unað því að hún væri nú í bataferli. „Hún þurfti til dæmist margoft að skipta um símanúmer og ég þurfti oft að fara með henni í Kringluna því hún þorði helst ekki þangað ein. Ég varð oft vitni að því þegar hún hitt fyrri neyslufélaga sem byrjuðu um leið að reyna að fá hana aftur með sér,“ segir Diljá Mist. Eftir að hafa náð bata tók Susie Rut upp fyrri áætlanir sínar um læknanám og fékk í millitíðinni starf sem tæknimaður á röntgendeild Landsspítalans. Hún hafði aldrei klárað menntaskóla þar sem hún flosnaði upp úr námi samhliða því sem neyslan tók völdin. Hún hafði tekið nokkra áfanga í framhaldsskólum, en fór að lokum í Menntaskólann Hraðbraut sem hún kláraði á skömmum tíma með glæsibrag eftir að hún varð edrú. Í kjölfarið fór hún meðal annars til Danmerkur til að kynna sér læknanám þar í landi. Það varð þó ekkert af læknanáminu því vorið 2007 veiktist hún skyndilega. Hún var upphaflega greind með streptókokka, en sú greining reyndist röng. Það kom fljótt í ljós að eitthvað alvarlegra var að þegar hún veiktist enn frekar, og var henni að lokum gefið morfín vegna mikilla verkja. Þar með var hún sjálfkrafa fallin, og því var stefnt að því að þegar hún næði heilsu færi hún aftur í afeitrun. Eiturlyf seld á spítalanum Hvernig brást fjölskyldan við því að hún væri fallin aftur, var fólk tilbúið aftur í þá baráttu? „Þetta gerðist svo hratt að það gafst í raun enginn tími til að meta það,“ segir Diljá Mist. Fjölskylda Susie Rutar og vinir stofnuðu minningarsjóð um hana og sumarið 2011 hljóp Diljá Mist hálft maraþon í Reykjavíkurmaraþoninu í fjáröflunarskyni fyrir sjóðinn. Diljá Mist safnaði mestu það árið, tæpum 880 þúsund krónum. Þegar Susie Rut hafði lokið grunnskóla fór hún í Menntaskólann í Reykjavík með það í huga að fara síðar í læknanám.