Samhjalp juli 2019

13 “ A gata, sem er pólsk, kom til starfa hjá Samhjálp fyrir rúmu ári síðan. Hún starfaði áður sem kennari í heimalandinu, en lærði síðar félagslega endurhæfingu og starfaði í framhaldinu í fangelsum með unglingum sem áttu erfitt uppdráttar og í frístundaheimilum, en í Póllandi er gerð krafa um mastersnám við slík störf. „Þetta var góður tími, en launin voru svo sem ekki há. Ég þekkti til Íslands, hafði búið hér áður og ákvað að koma til baka,“ segir Agata. Eins og fram kemur hafði hún búið hér á landi áður, á árunum 2005 – 2010, og þá lengst af í Grindavík. „Það er auðvelt að verða hugnuminn af Íslandi og elska bæði land og þjóð,“ segir Agata. „Vissulega eru aðstæðurnar hér ólíkar því sem gerist í Póllandi, en hér líður mér mjög vel. Allir hafa tekið vel á móti mér, ég hef eignast marga vini hér og sæki kirkju.“ Agata kynntist starfi Samhjálpar þegar hún bjó áður hér á landi. Þá hafði hún um árabil sinnt sjálfboðastarfi í heimalandinu sem fólst í því að aðstoða heimilislausa og áfengissjúklinga. „Um leið og ég hafði tekið ákvörðun um að koma aftur til Íslands var það mín helsta ósk að starfa fyrir Samhjálp,“ segir Agata. „Tveimur dögum eftir að ég kom til Íslands sá ég auglýsingu þar sem óskað var eftir starfsmanni í þetta starf, og það var eins og það hefði verið sniðið að mínum þörfum. Þetta var einmitt það sem ég vildi fá að gera.“ Byggir á góðumsamskiptum Agata segir að þegar starfið var kynnt fyrir henni hafi besta lýsingin í raun verið sú að þetta líktist hálfgerðu móðurhlutverki. Hún segir að eftir á að hyggja hafi það verið nokkuð rétt lýsing. „Ég kem hingað á morgnana og byrja á því að athuga hvort allir séu komnir á fætur og séu í góðu ástandi. Stundum eiga íbúarnir hér fundi með félagsráðgjöfum, en annars eru allir með sín verkefni sem þeir sinna. Því næst byrja ég að undirbúa hádegismat. Eftir matinn aðstoða ég þá við ýmsa praktíska hluti og þau verkefni sem þeir eru að sinna, auk þess sem ég sé um innkaup og fleira,“ segir Agata þegar hún er beðin um að lýsa hefðbundnum vinnudegi. „Allt byggir þetta þó á góðum samskiptum og gagnkvæmu trausti. Þó svo að ég sjái um matargerð þá verður það að segjast eins og er að íbúarnir hafa líka kennt mér fjölmargt um íslenska matargerð. Ég myndi í dag treysta mér til að elda á hvaða íslensku heimili sem er,“ segir Agata og hlær. „Oft þegar ég er að elda koma þeir inn í eldhús bara til að spjalla og það eru stundumokkar bestu stundir,“ segir Agata.