Samhjalp_des_2019

11 Gróflega reiknað má ætla að í kringum hvern fíkil séu um 30-40 manns og því ljóst að óhófleg neysla skaðar ekki bara viðkomandi einstakling heldur einnig hans nánustu, þ.e. fjölskyldu, ættingja og vini. Það er ljóst að með hverjum sem bjargað verður batnar líf margra aðila. „Áfengis- og vímuefnasjúklingar eru þó hópur sem sumir vilja ekki vita af, það er ekki sama samkennd gagnvart fíkli eins og einstaklingummeð flesta aðra sjúkdóma,“ segir Valdimar Þór. „Áfengis- og vímuefnafíkn er sjúkdómur og við þurfum að hafa góð úrræði í boði fyrir einstaklinga. Þó að samúðin liggi ekki endilega hjá sjúklingnum á meðan viðkomandi er í neyslu, þá held ég að við séum öll sammála um að við viljum bjarga sem flestum og veita þeim viðunandi aðstoð. Í því felast ekki bara samfélagsleg gæði og endurreist fjölskyldubönd, heldur að sama skapi mikill efnahagslegur ávinningur. Þess vegna þurfum við að hjálpa fólki til lengri tíma, hjálpa því að fóta sig aftur í lífinu að meðferð lokinni, sem er stundum ekki síðri áskorun fyrir einstaklinga en að ná því að verða edrú.“ Helga Lind tekur undir þetta og segir að mörgum sem eru að stíga sín fyrstu skref út í samfélagið að meðferð lokinni finnist jafnvel ofviða að þurfa að takast á við hluti sem flestum finnast vera sjálfsagður hluti af daglegu lífi. Þannig megi nefna endurnýjuð tengsl við fjölskyldu, standa skil á reikningum og rekstri heimilisbókhalds og aðrar þær áskoranir sem lífið býður upp á. „Stundum lifir mýtan um það að ef maður opnar ekki gluggapóstinn þá sé hann ekki til,“ segir Helga Lind. „Bara það að þora að opna gluggapóstinn upp á nýtt og takast á við raunveruleikann eftir neyslu getur verið stórt skref. Við viljum vera til staðar fyrir fólk þarna, að kenna þeim upp á nýtt að fóta sig í lífinu. Það er ekki nóg að hjálpa fólki bara að verða edrú, heldur þarf að fylgja einstaklingum vel eftir í bataferlinu ef við viljum að hann nái árangri,“ segir Helga Lind. „Það getur til dæmis verið mikilvægt að bjóða upp á fjölskylduviðtöl á meðan einstaklingar eru í meðferð, þannig að skjólstæðingar séu ekki einir í því að byggja upp samskipti við fjölskyldu sína á ný. Meðferðin er í dag um tólf vikur og það er mikilvægt að byggja brýr inn í samfélagið meðan á henni stendur. Skjólstæðingurinn þarf að ná heildrænum bata. Það er ekki nóg að verða bara edrú, heldur þarf að byggja upp heilbrigt líferni. Það er hægara sagt en gert að breyta lífsmynstri sínu, breyta því hvernig þú gerðir Frekari uppbygging hlutina áður og hvernig þú ætlar að gera þá núna. Einstaklingar sem koma í meðferð koma oft úr brotnu umhverfi og það er til lítils að senda þá aftur í það umhverfi án þess að undirbúa þá undir það.“ Valdimar Þór segir að það sé mikilvægt að starfa með félagsráðgjöfum í bataferlinu. „Hlutverk félagsráðgjafa felst í þessum þverfaglegu tengslum og að aðstoða fólk við að komast í samband við þær stofnanir sem það þarf að vera í sambandi við. Samstarf við félagsráðgjafa hjá sveitarfélögunum og hjá öðrum stofnunum skiptir miklu máli í aðstoð við skjólstæðingana sem eru í meðferð í Hlaðgerðarkoti og búa á áfangaheimilum Samhjálpar. Það getur munað öllu fyrir viðkomandi,“ segir Valdimar Þór. Hann segir í framhaldinu að mikilvægt sé að halda áfram með þau verkefni sem Samhjálp hefur unnið að á síðustu árum, meðal annars uppbyggingu í Hlaðgerðarkoti. Nú sé stefnt að því að klára þriðja framkvæmdaráfanga af þremur, en til þess þurfi að treysta á ómetanlegan stuðning velunnara Samhjálpar. Án þeirra hefði ekki verið hægt að ljúka nauðsynlegum framkvæmdum sem hafa átt sér stað á síðustu árum. „Við ætlum okkur að halda áfram með það verkefni samhliða því að byggja enn frekar upp það starf sem hér er unnið og er reist á traustum grunni,“ segir Valdimar Þór að lokum.